شاید علت گرایش زنان به اسلام در این باشد که زنان به ارزش جان خود در اسلام پی برده‌اند. طبق کتاب مقدس، گناه توسط زن یعنی حوا وارد جهان شد: «و چون زن دید که آن درخت برای خوراک نیکوست و به نظر خوش نما و درختی دل‌پذیر و دانش افزا، پس از میوه‌اش گرفته بخورد و به شوهر خود نیز داد و او خورد (پیدایش ۳ : ۶)». اما طبق قرآن کریم، شیطان آدم و حوا را باهم فریب داد و گناه حضرت آدم را به گردن همسرش نمی‌اندازد: «سپس شیطان آن دو را وسوسه کرد، تا آنچه را از اندامشان پنهان بود، آشکار سازد (اعراف: ۲۰)».
طبق کتاب مقدس وقتی زنی پسر بزاید، باید یک هفته عادت ماهیانه بگیرد اما اگر دختر بزاید باید دو هفته ایام عادت نگه دارد: «خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو چون زنی آبستن شده، پسر نرینه‌ای بزاید، آنگاه هفت روز نجس باشد، موافق ایام طَمث حیضش نجس باشد. و اگر دختری بزاید، دو هفته بر حسب مدت طَمث خود نجس باشد(لاویان ۱۲ : ۱-۵)». اما در اسلام تفاوتی در این زمینه بین زن و مرد نیست.
طبق کتاب مقدس، صحبت کردن زنان در کلیسا ممنوع است: «و زنان شما در کلیساها خاموش باشند زیرا که ایشان را حرف زدن جایز نیست بلکه اطاعت نمودن، چنانکه تورات نیز می‌گوید. امّا اگر می‌خواهند چیزی بیاموزند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون زنان را در کلیسا حرف زدن قبیح است (اول قرنتیان ۱۴ : ۳۴-۳۵)». اما طبق قرآن کریم زنان با پیامبر (صلی الله علیه و آله) صحبت می‌کنند: «خداوند سخن زنى را که درباره شوهرش به تو مراجعه کرده بود و به خداوند شکایت مىکرد، شنید (و تقاضاى او را اجابت کرد)؛ خداوند گفتگوى شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش) مىشنید؛ و خداوند شنوا و بیناست (مجادله : ۱)». طبق کتاب مقدس، تنها مجوز طلاق، زنا کردن زن است و اگر کسی زن مطلقه را به همسری بگیرد زنا کرده است: «هر کس بغیر علّت زنا، زن خود را از خود جدا کند باعث زنا کردن او می‌باشد، و هر که زن مُطَلَّقه را نکاح کند، زنا کرده باشد (متی ۵ : ۳۲). اما در اسلام چنین حکمی راجع به طلاق و زن مطلّقه نداریم.
طبق کتاب مقدس دختر ارث نمی‌برد مگر اینکه پدر خانواده فرزند پسری نداشته باشد: «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو اگر کسی بمیرد و پسری نداشته باشد، ملک او را به دخترش انتقال نمایید (اعداد ۲۷ : ۸). اما طبق قرآن کریم دختر و پسر هر دو ارث می‌برند (نساء: ۱۱). طبق کتاب مقدس تعدد زوجات آزاد است و محدودیتی ندارد. مثلاً حضرت سلیمان دارای هفتصد زن دائم و سیصد متعه بود (اول پادشاهان ۱۱: ۳). در حالی که طبق قرآن کریم در صورتی تعدد زوجات جایز است که شخص مطمئن باشد که عدالت را رعایت می‌کند و به محض خوف از عدم رعایت عدالت، نباید همسر دیگری بگیرد؛ و حداکثر شخص می‌تواند ۴ همسر بگیرد (نساء:۳).
